کتاب بسته به جونم

کتاب بسته به جونم

راهی برات نمونده معین جز این که تو بری… باید مهلتی به خودتون بدی که جفت تون فرصت فراموشی داشته باشین! تو برو … برو حتی فکر نکن که راه دیگه ای هم داشته باشی.

همیشه از جهنم خدا حذر می کرد و حالا در میان زمهریرش دست و پا می زد و راه به جایی نداشت ! در عنفوان سی و یک سالگی دلش می خواست کودک باشد و در آغوش کسی جمع شود – آغوشی که پر باشد از بوی قهوه تلخ و بوی شیرین دارچین.