کتاب زنبق دره

هانريت، اي بتي كه من بيش از خدا مي پرستم، اي زنبق من، شكوفه زندگي من، اي كه وجدان من شمائيد، چه شد كه ديگر نمي دانيد كه من چنان خود را به قالب قلب شما در آورده ام كه جسم من اگر در پاريس باشد روحم اينجاست؟ آيا لازم است بگويم كه هفده ساعته خود را به اينجا رسانده ام، يا بگويم كه هر گردش چرخ كالسكه دنيائي انديشه و آرزو در من بر مي انگيخت، كه همين كه چشمم به شما افتاد مانند طوفاني منفجر شد؟…