کتاب سنگر و قمقمه های خالی

کتاب سنگر و قمقمه های خالی

و هو الحی با کمال شعف به اطلاع دوستان و آشنایان می رساند که بهرام صادقی زنده است. بله، زنده و حی و حاضر، همانطور که بود: بلند و باریک و با چشمهای مهربان اما زهرخندی بر لب.

اصلا شوخی کرده است، با همه ما. مگر از پس 1346 حتی از همان 40، سال چاپ ملکوت، همین کارها را نمی کرد؛ با تو، یا با هرکس؟ پیغام می گذاشت که: «حتما حتما ببینمت، کار واجبی است.» روز و ساعت و حتی جای دقیق وعده را هم متذکر شده بود: «همان میز که سه کنج طرف راست فیروز است.» بعد هم نمی آمد.