کتاب پدرو پارامو

کتاب پدرو پارامو

آن آبادی را از روی خاطره های مادرم مجسم کرده بودم، از روی دلتنگی اش لابه لای آن آه های پر حسرت.

تا زنده بود برای کومالا آه می کشید،در حسرت بازگشت به آن جا اما هرگز نتوانست به آنجا برگردد.

حالا من به جایش می آیم. . چشم هایی را با خود می آورم که او با آنها به كومالا نگریسته بود. چشم هایش را به من امانت داد تا به جای او تماشا کنم.