کتاب تشیع علوی و تشیع صفوی

کتاب تشیع علوی و تشیع صفوی

وقتی دکتر علی شریعتی در سال ۱۳۵۰ مفهوم «تشیع علوی و تشیع صفوی» را مطرح کرد، بسیاری از متفکرانی که تا آن تاریخ، شیعه را واحدی منسجم تصور می کردند دچار اضطراب های احساسی و فکری شدیدی شدند ..

 هرچند شیعه در طول تاریخ، تجربه شکاف های فرقه ای چندی را پشت سر گذاشته بود، گویا هیچ کدام از آنها نتوانسته بود بدنه اصلی تفکر شیعه را تا این اندازه مشوش کند.

 در حقیقت دکتر با نگاه نافذ و ذهن مفهوم ساز خود از کشف گسلی بزرگ در عمق تفکر شیعه خبر داده بود. این نظریه، شبکه ای از مفاهیم موازی مانند «سنی نبوی و سنی اموی» را نیز با خود آورد که هرکدام، انحراف هایی را در متن جامعه اسلامی برملا می کرد و نشانه می گرفت. 

در این زمینه هنوز حرف های بسیاری برای گفتن هست و در واقع «تشیع علوی و تشيع صفوی» از مهم ترین مفاهیم برساخته دکتر است.