توضیحات
کتاب زیباشناسی عکاسی اثر فرانسوا سولاژ نشر چشمه
اگر عکس و تصویر مفهوم به حساب میآیند، پس باید بتوان آنها را همچون هر مفهوم دیگری تجزیه و تحلیل نمود. تجزیه و تحلیل مفاهیم، یکی از مهمترین عملکردهای فلسفه به شمار میرود و در کتاب “زیباشناسی عکاسی”، تلاشی از جانب “فرانسوا سولاژ” صورت گرفته تا مفاهیم عکس و عکاسی را در فلسفه تحت بررسی قرار دهد. اما این تجزیه و تحلیل ممکن است در قالب سؤالات و تلاش برای پاسخ به این سؤالات ارائه شود.
بنیادیترین مسأله در کتاب “زیباشناسی عکاسی”، آنالیز و توضیح ارتباط میان عکاسی و واقعیت است. ابداع عکاسی پس از اختراع دوربین، سبب شد تا بسیاری خیال کنند که بالاخره ابزاری یافتهاند که با آن میتوانند واقعیت را به دام بندازند و واقعیت زیرک و گریزان، دیگر در یک چشم به هم زدن اسیر میشود. “فرانسوا سولاژ” این دیدگاه را با تکیه بر ایدئولوژی واقعیت مورد انتقاد قرار داده و آن را از اساس فاقد اعتبار خوانده و بحث میکند که عکاسی نه تنها در به دام انداختن واقعیت شکست میخورد بلکه ساده لوحانه است اگر چنین انتظاری از عکاسی داشته باشیم. در عوض “فرانسوا سولاژ” معتقد است، فایدهی عکاسی در این بوده که واقعیت را مدام مورد سؤال قرار میدهد و سؤال فلسفی مشهور را که میپرسد: چیزها چیستند؟ در زندگی روزمره به رخ میکشاند. ما در طول روز یا از چیزهای مختلف استفاده میکنیم یا آنها را نادیده میگیریم؛ حالا به لطف عکاسی ما متوجه میشویم که چقدر چیزها را ندیدهایم و نسبت به جهان بیتفاوت بودهایم و به این شکل همه چیز در برابر دیدگان ما قرار میگیرد. این مفهوم “زیباشناسی عکاسی” است.
“زیباشناسی عکاسی”، نتیجهیاندیشههای فلسفی، روانکاوانه و زیباییشناسانه در عکاسی است. این تاملات سه سؤال اصلی را ایجاد کردهاند که میپرسد: از نگاه کردن به یک عکس به چه چیز دست مییازیم؟ از چه چیزی عکس میگیریم؟ و شاید مهمتر از همه اینکه چرا عکس میگیریم؟ “فرانسوا سولاژ” سؤال اول را در پس زمینهی کتاب “زیباشناسی عکاسی”، مطرح میکند.
نظرات کاربران