توضیحات
کتاب مجموعه نمایشنامه‌های غلامحسین ساعدی با قاب
غلامحسین ساعدی (زادهٔ ۲۴ دی ۱۳۱۴، تبریز – درگذشتهٔ ۲ آذر ۱۳۶۴، پاریس) با نام مستعارِ گوهرِ مراد، نویسنده و پزشک ایرانی بود. ساعدینمایشنامه نیز می‌نوشت و پس از بهرام بیضایی و اکبر رادی از نامدارترین نمایشنامه‌نویسان زبان فارسی به‌شمار می‌رفت.
ساعدی در ادبیات و‌اندیشهٔ سیاسی از پیروان جلال آل احمد به‌شمار می‌رفت؛ و از اوایل تشکیل کانون نویسندگان ایران بدان پیوست؛ ولی عمرش دیری نپایید، پس از انقلاب ۱۳۵۷ از راهِ پاکستان به فرانسه گریخت، و سال ۱۳۶۴ در پاریس جان سپرد، و در گورستان پرلاشز، با تشییع جمع بزرگی از ایرانیان پاریس، به خاک سپرده شد.
بی شک غلامحسین ساعدی یکی از بزرگترین نویسندگان فارسی زبان و از داستان‌نویس‌های پیشرو دهه‌ی چهل شمسی به حساب می‌آید. او از متن داستان‌ها، افسانه‌ها و روایت‌های فرهنگ ایرانی برخاسته است. نویسنده‌ای که آثارش آفریده‌ای از خیال واقعیت، ترس و وحشت‌اند و با زبانی قوی و بیانی هنرمندانه و با نمایش درد و رنج مردم کشورش تأثیری عمیق بر خوانندگان آثارش باقی می‌گذارد. او به نسلی از نویسندگان ایرانی تعلق دارد که موفق شدند در دهه‌ی چهل، ادبیات و هنر ایران را به کلی دگرگون کنند و تأثیرشان بر ادبیات و تاتر ایران تا به امروز قابل مشاهده است.
نظرات کاربران
ارسال نظرات