کتاب سیصد و شصت و پنج روز در صحبت مولانا اثر حسین الهی قمشه ای

توضیحات

کتاب سیصد و شصت و پنج روز در صحبت مولانا اثر حسین الهی قمشه ای نشر سخن

سومین اثر از مجموعه ی جوانان و فرهنگ ایرانی کتابی است ارزشمند اثر استاد و مفسر فرهیخته ی کشور، حسین الهی قمشه ای که این بار از میان آثار بزرگ ادبی به سراغ مثنوی معنوی رفته و کتاب پیش رو را با نام سیصد و شصت و پنج روز در صحبت مولانا به رشته ی تحریر در آورده است. اشعار مولانا به دلیل مفاهیم عمیق عرفانی می توانند بار معنایی سنگینی داشته باشند که در صورت عدم تسلط ادبی به آثار مولوی ممکن است برای مخاطب دشوار و دلسرد کننده به نظر بیایند. اما دکتر الهی قمشه ای که پژوهش های عمده و همه جانبه ای در عرصه ی عرفان و مولوی شناسی داشته است، این مفاهیم را بی کم و کاست با زبانی دلنشین آسان سازی کرده و طعم دلپذیر جهان بینی مولانا را به دل و جان مخاطب می چشاند.
نگارنده به سبک دیگر کتب موجود در این مجموعه، سیصد و شصت و پنج بیت از اشعار مولانا جلال الدین بلخی را برگزیده و به تفسیر و شرح مفاهیم این ابیات پرداخته است. سهل بودن زبان تفسیر این ابیات، مخاطب را به چارچوب کلی اثر خو می دهد و خواننده همزمان که عرفان را در قالبی ساده و قابل فهم دریافت می کند، با اشعار زیبا و دلنشین مولوی نیز انس می گیرد. از دیگر حربه های هوشمندانه ی استاد الهی قمشه ای در ارائه ای این اثر فاخر، به کار بردن روایت و مثال های جذاب و قدیمی و پیوند زدن این روایات با اشعار شکوهمند مولانا است. نشر سخن که ناشر این مجموعه است، اثر پیش رو را در ششصد و بیست و هشت صفحه به چاپ رسانده است.
بخشی از کتاب
“بشنو از نی چون حکایت می کند از جداییها شکایت می کند سخن را از نی باید شنید، از آن کس که نیست؛ آن کس که هست از هواهای خود می گوید و حدیث نفس می کند و حکایت او شکایت از محرومیت ها و ناکامی های خاکی اوست. یا حکایت توفیقات وهمی و خیالی که او را معجب و مغرور می کند و به جور و ستم وامی دارد. اما آن کس که بندبند وجودش را از هواهای خویش خالی کرده و چون نی لب خود بر لب معشوق نهاده و دل به هوای او و نفس او سپرده است، حکایتی دیگر و شکایتی دیگر دارد. گر نبودی با لبش نی را سمر نی جهان را پر نکردی از شکر انبیا از جنس نی بودند.چون به هوای دل خویش سخن نمی گفتند، چنانکه در قرآن در صفت رسول اکرم آمده است: و ما ینطق عن الهوی إن هو الّا وحی یوحی او از هوای دل خویش سخن نمی گوید و این (قرآن) نیست مگر آنچه به او وحی شده است. بدین بیان، نی مقام انسان کامل یا کمال مرتبه انسانی است که در آن مرتبه شخص هرچه گوید همان است که معشوق در او دمیده و هرچه کند همان است که فرمانش از معشوق رسیده است.