توضیحات
کتاب سپیدارهای آشنا 2 جلدی اثر فرناز نخعی نشر ماهین
محمد نگاهی به آینه بغل می اندازد. سر کوچه وایستادن. دارن نگاهمون میکنن. لعنتی پیچید تو کوچه. دوباره صدای موتور نزدیک تر میشود محمد خم میشود و از زیر صندلی اش دشنه ی باریک و نسبتا کوتاهی را بیرون می آورد و توی فرورفتگی بین دو صندلی میگذارد. صدای موتور خیلی نزدیک شده است. یک دفعه شانه هایم را میگیرد و مرا به طرف خودش میکشد. مبهوت نگاهش میکنم. می گوید: دست هات رو بنداز دور گردنم لبخند بزن به حالت سرخوش و فارغ از دنیا به قیافه ات بده . دستهایم را دور گردنش میاندازم و سعی میکنم مانع لرزشتان شوم. به زور لبخند یخی میزنم. صدای موتور نزدیک و نزدیک تر میشود و بغل گوشمان متوقف میشود. حس میکنم قلیم دارد هزار بار در دقیقه میتپد. محمد صورتش را نزدیک می آورد و درست کنار گوشم نجوا میکند: آروم باش زرین قرار نیست اتفاق بدی بیفته چشمهات رو ببند و فکر کن من و تو دو تا آدم بی خیالیم که اصلا بهمون ربطی نداره جنگه. ما دنبال تفریح و خوشی خودمونیم. درست در همین لحظه نور چراغ قوهای توی ماشین می‌افتد و من از وحشت و در عین حال شدت نور، چشم هایم را میبندم. محمد مرا بیشتر به طرف خودش میکشد. حس میکنم صورتش با صورتم فقط به اندازه ی مرزی باریک فاصله دارد. گرمای پوستش را حس میکنم و زبری ته ریشش گاهی به پوستم کشیده میشود. ضربان قلبم هر آن شدت میگیرد و هر لحظه منتظر یک فرمان خشن به زبان روسی هستم.
نظرات کاربران
ارسال نظرات